در قرن اخیر یک پوست پاره درنواحی سلیمانیه به خط پهلوی که متن به زبان هورامی بسیارنزدیک است بدست آمده که درآن چند بیت شعر به صورت مرثیه نوشته شده است. این اشعار براین دلالت دارد که کردها وبالاخص هورامیها درآغاز اسلام آئین زردشتی داشته اند واهورامزدا را پرستش نموده اند.دراین اشعار حمله اعراب را به خاک کردستان به تصویر می کشد که شهرها وروستاها را تانواحی شهرزور خراب وویران می کنند.
متن اشعار:
هــرمـــزگـــان رمـــان آتـــران کــــژان /
ویشان شارده وه گه وره گه وره کـان /
زورکـــاری عــــاره بکـــــردنه خـــاپوور /
گنـــــا ئــــی پالــه هه تا شــاره زوور /
شه ن وو کـــه نیکـان وه دیل بشینا /
میــــرئـازا تلـــی ژروی هـــــه وینــــا /
ره ویش زه رده شت مانووه بیکه س /
بزیکا نیکا هـــــرمــــزد وه هیچ که س /
معنی اشعار چنین است:
1-(هرمزگان) معابد ویران شدند ،آتش ها خاموش گشتند.بزرگ بزرگان خود را پنهان نمودند.(هرمزگان به معنی معابد یا مساجد است ودرزبان هورامی به مسجد مزگی گفته می شود .ومسجد معرب مزگد یا مزگت است که ازمزدگه آمده یعنی هرمزدگه یا گد به معنی گدا که مقصود آن گداگاه هرمزد ومحتاجین به هرمزد است) . 2- عرب ستمکار دهات وشهرها را تاشهرزور خاپور وویران نمودند. 3- زنان ودختران را به اسیری گرفتند ودلیران به خون خود غلطیدند. 4- روش وآئین زردشت بیکس ماند وهرمزد به هیچ کس رحم نکرد.
این شعر که بر روی پوست آهو نوشته شده است در موزه ی سلیمانیه کردستان عراق نگهداری می شود.
متن اشعار:
هــرمـــزگـــان رمـــان آتـــران کــــژان /
ویشان شارده وه گه وره گه وره کـان /
زورکـــاری عــــاره بکـــــردنه خـــاپوور /
گنـــــا ئــــی پالــه هه تا شــاره زوور /
شه ن وو کـــه نیکـان وه دیل بشینا /
میــــرئـازا تلـــی ژروی هـــــه وینــــا /
ره ویش زه رده شت مانووه بیکه س /
بزیکا نیکا هـــــرمــــزد وه هیچ که س /
معنی اشعار چنین است:
1-(هرمزگان) معابد ویران شدند ،آتش ها خاموش گشتند.بزرگ بزرگان خود را پنهان نمودند.(هرمزگان به معنی معابد یا مساجد است ودرزبان هورامی به مسجد مزگی گفته می شود .ومسجد معرب مزگد یا مزگت است که ازمزدگه آمده یعنی هرمزدگه یا گد به معنی گدا که مقصود آن گداگاه هرمزد ومحتاجین به هرمزد است) . 2- عرب ستمکار دهات وشهرها را تاشهرزور خاپور وویران نمودند. 3- زنان ودختران را به اسیری گرفتند ودلیران به خون خود غلطیدند. 4- روش وآئین زردشت بیکس ماند وهرمزد به هیچ کس رحم نکرد.
این شعر که بر روی پوست آهو نوشته شده است در موزه ی سلیمانیه کردستان عراق نگهداری می شود.
